De pers over 'Mijn moeder wil mijn naam niet weten':

'Beklemmend en goed geschreven.' NRC

'Mijn moeder wil mijn naam niet weten is een schrijnend verhaal waarin het verlangen naar geborgenheid als de donkere klanken van een cello nagalmt.' Eline van der Boog, Hebban recensent.

“De roman is een ontluisterend portret van een vrouw die haar oudste drie een jeugd ontnam, van een biologische vader met narcistische trekken, en van een - alom geprezen - stiefvader die de problematiek van zijn naasten negeerde. Met veel compassie voor elk personage zet Jansen een veelomvattend familiedrama neer.” De Telegraaf

'Het is een ontroerende, bijzondere en schokkende familiegeschiedenis, die fijn geschreven is. Ik kon het niet meer wegleggen en wilde alleen maar doorlezen. Monique, boekhandelaar bij Dekker van der Vegt in het Librismagazine.

'Het boek laat je achter me een knoop in de maag over het leed dat ouders hun kinderen kunnen aandoen.' Katholiek Nieuwsblad.

'Een familietragedie die je in één ruk uitleest.' - Flair

'Hartverscheurend boek, dat voor het grootste deel waargebeurd is en berust op historische feiten.' - Elegance

'Het boek neemt je mee in de zoektocht naar het verleden. Christel Jansen laat je zien hoe dit verleden door alle personages wordt beleefd. Mijn moeder wil mijn naam niet weten zal je als lezer pakken en ontroeren, van begin tot eind.' SelinaJansenBooks, op Good Reads

‘Ik werd verscheurd tussen begrip voor de moeder en diep medeleven voor haar kinderen, maar misschien nog het meest door het besef dat ook in deze tijd kinderen niet altijd voldoende worden beschermd tegen beschadigde, onmachtige ouders.’ Gerdi Verbeet

“De aangrijpende geschiedenis van een zeer getalenteerde vrouw die leefde van, voor en met haar cello en klassieke muziek. Die in de jaren dertig van de vorige eeuw trouwde met een joodse man, een schitterende tenor - wiens ouders de oorlog niet overleefden. Drie kinderen kregen zij, die hun hartstochten in de weg zaten - en die zij schrapten uit hun leven.
Een hartverscheurend boek, dat je keel steeds verder dichtknijpt.” Job Cohen

'Een verbijsterende geschiedenis, bedroevend echt.' Jean Pierre Geelen